در صنعت فيلمسازي به آن برداشت بلند يا نماي بلند هم گفته ميشود .سکانس پلان را به يک پلان مي‌گويند که نسبت به يک پلان معمولي داراي مدت زمان بسيار طولاني‌تري است. در واقع برخلاف رسم معمول در سينما که پلان‌ها در مرحله تدوين کات مي‌خورند، دربرداشت بلند، صحنه به صورت يک‌تکه فيلمبرداري ميشود و در آن هيچ کاتي وجود ندارد. در صنعت فيلم سازي به آن در زبان انگليسي Long take نيز گفته ميشود.
اين که بخواهيم اولين سکانس پلان ها را در تاريخ فيلم سازي مشخص کنيم کاري است غير ممکن اما اولين و مهمترين سکانس پلان تاريخ سينما بر مي گردد به فيلم سينمايي طناب ساخته آلفرد هيچکاک در سال 1948. در زمان هاي گذشته برداشت ها به صورت سکانس پلان بسيار سخت تر از اموز بوده است زيرا تجهيزات آن زمان مانند امروز نبود حتي گفته ميشود فيلم طناب هيچکاک بخاطر کم بودن نگاتيو فيلمبرداري که در درون دوربين جاي ميگرفت کات خورده است اما در حقيقت فيلم طناب هيچکاک هشت کات در سراسر فيلم دارد.
از ديگر کارگردان هاي تاريخ سينما که در فيلم هايشان از سکانس پلان به زيبايي استفاده مي کردند ميتوان به نام هاي سينماگران بزرگي مثل اينگمار برگمان ، آندري تارکوفسکي ، استنلي کوبريک اشاره کرد. اگر بخواهيم از سکانس پلان هايي که اين فيلم سازان در فيلم هايشان ساخته اند نام بريم نوشته بسيار طولاني ميشود.
ليست سکانس پلان هاي منتخب مانند ليست فيلم هاي منتخب هر سينما دوستي است و ممکن است ليست فيلم هايي که در ادامه مي بينيد به هيچ عنوان براي شما قانع کننده و جذاب نباشد و ليست شما نيز براي من از جذابيت کافي برخوردار نباشد . انتخاب سکانس پلان هاي اين ليست بر اين اساس صورت گرفته است که محتوا و قالب در اين سکانس پلان ها به يکديگر کمک کرده باشند و صرفا يک سکانس پلان براي قدرت نمايي هزينه و سياهي لشکر نباشد . مثلا فيلم گنجينه روسي به کارگرداني الکساندر سوکوروف و يا قدرت نمايي تکنولوژي فيلم اتاق وحشت ساخته ديويد فينچر با فيلمبرداري داريوش خنجي.
درباره این سایت